بررسی تجربی افزایش ضریب انتقال حرارت جابجایی در نانوسیالها

اخیرا استفاده از نانوسیال ها که در حقیقت سوسپانسیون پایداری از نانوفیبرها و نانو ذرات جامد هستند، به عنوان راهبردی جدید در فرآیندهای انتقال حرارت مطرح شده است. تحقیقات اخیر روی نانوسیالات، افزایش قابل توجهی را در هدایت حرارتی آنها نسبت به سیال پایه (سیال بدون ذرات) و یا سیالهای دارای ذرات دانه درشت تر (ماکروذرات) نشان می دهد. پژوهش های گوناگونی برای بررسی انتقال حرارت جابجایی در نانوسیال ها و اثر ذرات نانو بر ضریب انتقال حرارت جابجایی صورت گرفته است و نتایج مختلفی ارائه شده است. برخی از محققان حتی کاهش ضریب انتقال حرارت جابجایی را گزارش کرده اند ولی بیشتر پژوهشگران از طریق پژوهش های انجام شده اضافه کردن ذرات نانو را عاملی برای بهبود ضریب انتقال حرارت جابجایی معرفی کرده اند. پروژه حاضر تحت عنوان " بررسی تجربی افزایش ضریب انتقال حرارت جابجایی در نانوسیال ها" به طراحی و ساخت مجموعه آزمایشگاهی می پردازد که توسط آن اثر اضافه نمودن ذرات نانو به سیال پایه و اثر آن بر روی ضریب انتقال حرارت جابجایی مطالعه می شود. برای دستیابی به این هدف پس از ساخت مجموعه آزمایشگاهی، تعداد زیادی آزمون انجام شده است. سپس نتایج آزمایش های انجام شده با تعدادی نتایج ارائه شده توسط پژوهشگران دیگر مقایسه شده است تا سازگاری نتایج نشان داده شود. و در انتها مقادیر عدد ناسلت برای آزمایش های انجام شده محاسبه و ارائه و این نتایج در قالب روابط تجربی برای جریان آرام و آشفته معرفی می شوند.